Abstrakt
Celem artykułu jest przeanalizowanie sposobu, w jaki Meksyk jest przedstawiany w filmach Queer (2024) Luki Guadagnina i Emilia Pérez (2024) Jacques’a Audiarda. Omówione zostają także zastosowane w tych dziełach środki wyrazu służące stworzeniu wyobrażonego obrazu państwa w europejskim studiu filmowym. Analiza skupiona jest wokół aspektów estetycznych, narracyjnych, ideologicznych i wskazuje na różne strategie konstrukcji meksykańskości – od świadomej stylizacji i subiektywnej psychogeografii po popkulturowe tropy i społeczno-polityczne komentarze. Autor przygląda się również kwestii autentyczności, recepcji dzieł w Meksyku oraz potencjalnym napięciom na styku reprezentacji i zawłaszczenia kulturowego. Tekst sytuowany jest w kontekście teorii symulakrum Jeana Baudrillarda oraz koncepcji kina transnarodowego.
Słowa kluczowe
Meksyk, meksykańskość, Queer, Emilia Pérez, miasto, narkowojna, symulakrum
Abstract
The aim of this article is to examine how Mexico is represented in Queer (2024) by Luca Guadagnino and Emilia Pérez (2024) by Jacques Audiard. It also explores the artistic strategies employed in both films to construct an imagined version of the country within the confines of a European film studio. The analysis focuses on aesthetic, narrative, and ideological dimensions, highlighting diverse approaches to crafting Mexicanness – from deliberate stylization and subjective psychogeography to pop-cultural tropes and socio-political commentary. The author also considers questions of authenticity, the films’ reception in Mexico, and the potential tensions between cultural representation and symbolic appropriation. The discussion is situated within the framework of Jean Baudrillard’s theory of simulacra and the concept of transnational cinema.
Key words
Mexico, Mexicanness, Queer, Emilia Pérez, city; drug war, simulacrum
Otwórz Artykuł